*Simeon ten Holt (1923-2012); ondanks het feit dat hij een levensgenieter was, leidde deze pianist en componist een teruggetrokken leven. Hij studeerde in Nederland bij oa van Domselaer en vanaf 1949 in Parijs bij Honegger en Milhaud, trad op als pianist, publiceerde geschriften en was docent aan het Conservatorium van Arnhem.

**Ten Holt werkte van 1975 t/m 1979 aan zijn bekenste werk; Canto Ostinato.
Dit monumentale werk, dat een soort culthit geworden is wordt door velen, net als veel van zijn andere werken tot de minimal music gerekend (in het kort; Minimal music; is de muzikale variant van het Minimalisme in de Amerikaanse beeldende kunst waarbij het gebruik van (zeer beperkte) korte melodische en/of ritmische motiefjes (of zelfs de klankvarianten van één enkele toon) en de voortdurende herhaling met subtiele veranderingen en manipulatie daarvan typerend zijn. Vaak staan de (schier oneindige) herhalingen in dienst van een zeer geleidelijk veranderend klankbeeld). Enkele beroemde minimal music componisten zijn de Amerikanen Steve Reich en Philip Glass (zie aflevering 12; Amerika), maar zeker ook de Nederlanders ten Holt en Joep Franssens.

Ten Holt over zijn Canto Ostinato; "Ik bespeurde ruimte, ik was zeer verrast mezelf op een dag aan te treffen in dit steppe-achtige landschap, gekenmerkt door een immense horizon, weidsheid, ruimte en tijd en, niet in de laatste plaats, door tonale centra en tonaliteit."
Dat het stuk zo'n grote klassieke hit zou worden, had ten Holt zelf niet verwacht, want hij vroeg zich zelfs af of het wel in de smaak zou vallen. Maar wanneer een werk als Canto Ostinato jaarlijks tientallen keren wordt uitgevoerd, al een aantal jaren op rij in de top 10 van de Klassieke Top 400 staat, en de cd met Canto Ostinato (die pianisten Polo de Haas en Kees Wieringa ervan uitbrachten) maar liefst meer dan 15.000 keer (ongekende aantallen voor Nederlandse begrippen) over de toonbank gegaan is, móet het wel in de smaak vallen en populair zijn!!
Canto Ostinato dat hypnotiserend en vol climaxen is, heeft op belangrijke en bijzondere momenten deel uitgemaakt van het leven van liefhebbers; een vrouw die een kind ter wereld bracht op de muziek van Canto Ostinato schreef; "Het is alsof die muziek is gecomponeerd door iemand die heel goed weet hoe je lichaam in elkaar zit".
Een dee-jay liet 'n partituurfragment uit Canto Ostinato op zijn lijf laten tatoeëren.
Weer een ander luisterde naar Canto Ostinato toen hij voor een hersenoperatie de operatiekamer werd binnengereden.

Dat Canto Ostinato heftige emoties oproept weet ook pianist Polo de Haas, hij voert dit werk namelijk al zijn hele carrière uit; "Ik heb weleens meegemaakt dat een vrouw op het podium snikkend in mijn armen viel". Maar zelf houdt de Haas het altijd droog achter de vleugel. "Ik beleef de muziek niet zozeer, ik spéél het. Al heb ik wel een paar keer moeten slikken, want het stuk is af en toe heel melancholiek. Als je ergens verdriet over hebt, kan ik me goed voorstellen dat dat gevoel wordt gestimuleerd door deze muziek."
Zoals in minimal music gebruikelijk is, worden ook in Canto Ostinato ritmische patronen telkens met kleine, vaak nauwelijks waarneembare verschuivingen bij voortduring herhaald. Het tempo blijft tijdens het hele stuk (dat, afhankelijk van de uitvoerenden één tot vier uur kan duren) gelijk, wat voor een bijna hypnotiserend effect zorgt. Uitvoeringen van ten Holts muziek zijn vaak totaalevenementen, waarbij publiek soms liggend op matrassen in zaal de muziek ondergaat.
Canto Ostinato kan op één tot zes vleugels (of heel andere instrumenten) gespeeld worden, een octaaf hoger of lager, en de muzikant kan benadrukken wat hij wil. "Daardoor verveelt het nooit", zegt De Haas. "Het stuk vertelt een verhaal dat je steeds weer op een andere manier kunt brengen."

*Henk Badings schreef 15 symfonieën voor orkesten in de meest uiteenlopende samenstellingen, bijvoorbeeld ook voor harmonie-orkest (symfonie nr.XV). Zijn zevende symfonie uit 1954 draagt de naam van het orkest dat de wereldpremière ervan verzorgde en aan wie dit prachtige vier-delige werk opgedragen is.

*Joep Franssens (1955); was al op jonge leeftijd bezig met muziek en pianospelen dat hem, naar eigen zeggen bescherming bood tegen de boze buitenwereld. Hij studeerde aan de Conservatoria van Groningen, Rotterdam en Den Haag bij oa Louis Andriessen en Klaas de Vries. Zijn zeer toegankelijke muziek is lastig te benoemen, maar Franssens wordt vaak ingedeeld bij de Nieuwe Spiritualiteit (à la Arvo Pärt). Hij is later namelijk oiv minimal music, de Oost-Europese mystiek en de symfonische popmuziek van de jaren zeventig gaan componeren waarbij hij streeft naar radicale soberheid. De instrumentatie laat duidelijk een voorkeur voor warme, weelderige kleuren horen. In zijn muziek streeft Franssens er naar om uitdrukking te geven aan het universele, waarbij hij zich laat inspireren door dichters en filosofen. Hij wil in zijn muziek sterke emoties oproepen, waarbij hij tegelijkertijd ook streeft naar monumentaliteit en schoonheid. Franssens; ....“Er is niets mis mee om een lang stuk te schrijven met een mooie volle orkestklank, om muziek te schrijven waartoe veel mensen zich aangetrokken voelen”.

Het Brabants Dagblad schrijft in 2009; "Joep Franssens wil in zijn spiritueel getinte muziek het rationele en irrationele, het beredeneerbare en het intuïtieve, het hoofd en het hart overbruggen. Franssens streeft daarbij naar een universeel, begrijpelijke muziektaal. Muziek vol weidse, dramatische gebaren, een heldere structuur en met een directe fysieke impact. Franssens put inspiratie uit de 'sound' van popmuziek, de gevoelvolle precisie van Bach en Steve Reich, en de mystiek van de vroege György Ligeti of vroege polyfonie. In zijn muziek zoekt Franssens naar de menselijke maat en een diep verlangen naar geestelijke harmonie. “Mijn muziek drukt een intens gevoel uit, een gewijd moment waaraan een ieder een eigen individuele betekenis kan ontlenen, zonder historische ballast”.

*Harmony of the Spheres: maar liefst zeven jaren (1994-2001) werkte Franssens aan dit vijfdelige meesterwerk dat als zijn meest bekende werk wordt beschouwd, en het wordt, zoals veel van zijn andere werken met groot succes over de hele wereld uitgevoerd.
Velen beweren dat ze, al luisterend naar dit machtige werk mystieke, transcedente, en zelfs hypnotiserende ervaringen ervoeren.