Efkes Luisteren door Artiest Luc Vaesen
Efkes Luisteren (18 juni 2021)
- Door Artiest Luc Vaesen -
Ach wat is het leven al snel veel leuker… ‘Als de zon schijnt.’ Ja… misschien wel weer een beetje te snel te veel van het goede, dus het is ook weer een beetje puffen… maar we gaan niet klagen…. Nog niet bijna. En met de zon erbij is alles wel anders….
Mensen op terrassen, vogeltjes die fluiten, optredens
en boekingen die weer lekker binnenkomen, ons Oranje voetbalteam dat ons weer
leuke avonden bezorgt – laten we hopen dat het nog een tijdje zo door mag gaan
met de succesreeks, lekker op de blote voetjes de tuin in lopen, korte broek,
fris hemdje, Oranje dat gisteren weer heerlijk heeft gespeeld (of had ik dat al
gezegd), vrienden en bekenden die we alweer lang niet gezien hadden en de heerlijke
avonden…. De zwoele zomeravonden. Lekker met een glaasje wijn, rosé of een fris
biertje in de tuinstoel of vanop een balkonnetje, of lekker binnen in een
frisse koele woonkamer een beetje bijkletsen met elkaar. In een fijn relaxed
sfeertje. Kijk, dan is het zomer.
Zo zat ik van de week, in het tuinstoeltje in ons piepkleine tuintje (meer een binnenplaatsje) en kwam er via het kleine speakertje dit heerlijke liedje met zeer bijzondere uitvoering voorbij. Het past helemaal in de sfeer van: een heerlijke zwoele zomeravond.
We luisteren naar een prachtige uitvoering van: Sophia Kruithof
Geniet van de zomer… We hebben er lang genoeg op moeten wachten….
Luc Vaesen (Troubadour/Artiest)
Efkes Luisteren (3 juni 2021)
- Door Artiest Luc Vaesen -
Yes!!!! Daar is tie dan de afgelopen dagen. Eindelijk! De zon. Ik schreef dit berichtje afgelopen zondagochtend, maar het gevoel is er een paar dagen gelukkig eigenlijk nog steeds. Zoals alles zolang duurde dit jaar, deze lange winter, dit lange, waterige voorjaar…. Maar daar is tie dan eindelijk.
Geheel in lijn met alle beperkingen die langzaam één voor één worden opgeheven is het de manier van Moedertje Natuur om ons te laten weten: “We hebben het ergste nu wel gehad. Vanaf nu gaan we terug, stap voor stap, naar ons vertrouwde leventje. Onze zo gekoesterde bewegingsvrijheid. Met de terrassen weer enigszins geopend is het een heerlijk weerzien van vrienden, van goeie kennissen. Van die mensen die net niet in ons kleine cirkeltje zaten. Onze eigen, kleine ‘bubbel’. Nog wel op afstand of iets minder…. Maar weer gewoon ff de kleine gesprekjes. De veranderingen in ieders leven. Het weerzien. De blijdschap van het weerzien, de hartelijkheid van de begroeting. Het weerzien… Het weer… zien. Het woord is niet voor niets zo gekozen. Vandaar ook vandaag een kort berichtje, want… ik ga zo naar buiten, naar de zon. Naar het Plein. Naar… alles wat er altijd al was, maar zolang niet kon. Ik ga naar buiten...!!!!
Ik wens iedereen een geweldig mooie, zonnige zondag met een heerlijk liedje in een uitvoering met Paul Simon (Simon & Garfunkel) & George Harrison (The Beatles).
En… tot volgende week. Ik zit vanmiddag op het terras!!!
Luc Vaesen (Troubadour/Artiest)
Efkes Luisteren (20 mei 2021)
- Door Artiest Luc Vaesen -
Afgelopen zondag 9 mei was het Moederdag. ‘Moederkes-dag’ zoals we dat vroeger bij ons in Vlaanderen zegden. Moeders en vaders. Het is iets bijzonders. Zonder één van hen tekort te doen. Het is apart dat je bij de beider liefdes twee verschillende soorten gevoel hebt. Niet beter, net slechter, niet minder of meer, maar anders…. En dat gevoel is dan ook nog eens heel persoonlijk. Voor ieder ligt het anders. Maar bevochten of gekregen. Het gaat om je ouders. En vandaag dus over moeders. Juist omdat het voor ieder zo persoonlijk en anders is, is mijn enige referentiekader mijn eigen gevoel dat ik heb bij mijn moeder en een paar ervaringen van een handjevol hechte vriend(inn)en om me heen waarvan ik weet hoe zij het voelen en beleven.
In mijn geval is het een heel warm soort liefde. Warme herinneringen. De betrokkenheid. De wetenschap en het vertrouwen dat moeder natuurlijk ook wel eens ‘corrigerend boos’ kon zijn, maar dat je altijd wist dat dat het soort boosheid was die ook weer overging. Je wist dat ze je als kind, hoe jong of oud je ook was, nooit zou laten vallen. En… bovenal de mooie herinneringen. De liefde van een moeder voor een kind. Niets ten nadele van hoe vaders dit voelen – ik heb geen kinderen, dus ook geen ervaring mee, maar moederliefde is uniek, anders en naar mijn persoonlijke indruk nog onvoorwaardelijker. Misschien wel het meest onvoorwaardelijke wat er is in het leven. Ja… dat is het, nu ik het mezelf zo op zie schrijven. Natuurlijk en nog steeds mijn referentiekader, mijn ervaring en mijn beleving. En zonder mijn vaders hierin te kort te willen doen, maar de liefde zoals ik die altijd en overal heb mogen ervaren van mijn eigen moeder, is de meest onvoorwaardelijke liefde die ik ken. Het mooie is dat die ook blijft. Ook nu ze er al een paar jaar niet meer is.
Heb je daar een speciale dag voor nodig om daar speciaal aan te denken. Nee, natuurlijk niet. Die herinnering, die gedachte, die komt veel en vaak in me op. Willekeurig en zonder aanleiding Maar… ja… het is wel op de ‘Moederdagen’ dat je er zeker aan denkt. Misschien juist wel meer omdat moeders er niet meer is. Het verdriet van haar heengaan heeft in mijn geval – gelukkig -heel snel plaatsgemaakt voor een heel mooi soort troost. Een mooi soort verdriet. Maar vooral de dankbaarheid dat ik zo’n bijzondere moeder heb mogen hebben. En ik herken ook zoveel van mijn moeder in mezelf. Dat is het wonder van de natuur denk ik dan steeds. Ik zie het ook in de kleine dingen bij mijn zus -kinderen uit hetzelfde ‘nest’- En in mijn neefjes en vooral de nichtjes. Heel grappig om bepaalde trekjes, kleine bewegingen, gelaatsuitdrukkingen te herkennen in je familie. Zelfs twee generaties verder… heel bijzonder.
En nu even over naar … de muziek. Elk jaar graaf ik een beetje rond om een mooi liedje over moeders te vinden. Er daar zijn in alle talen en alle culturen -natuurlijk- heel veel liedjes over gemaakt... Maar elk jaar kom ik toch weer uit bij La Mamma van Charles Azavour en heel bijzonder, wat meestal tegenvalt, maar in dit geval zeker niet, een heel mooie vertaling van dit origineel en gezongen door Corrie Brokken.
